Fit de lente in

Sportvasten, ik liep er al een tijdje mee rond. In eerste instantie riep fysio Marijn er een keer wat over, als optie om toch net die drie extra kilo kwijt te raken. Later ben ik het zelf toch gaan beschouwen als middel om bestaande patronen te doorbreken. Inmiddels is het mijn hoop op meer controle over lijf en leden.

Vorig jaar ben ik mij natuurlijk al heel druk gaan maken om voeding, training, patronen en gewoontes. Een bijzondere ervaring op de Alpe D'Huez en een prachtige Olympische triatlon verder bleek na de zomer dat hardlopen geen deel meer uit mag maken van mijn sportieve pallet. De Knie is op, artrose vreet 'm langzaam op en pijnstillers zijn inmiddels de gewoonste zaak van de wereld. Dat levert niet overal evenveel begrip op, maar wel heel veel frustratie en jaloezie aan mijn kant. Vooral omdat ik nog zoveel plannen had, concreet voor 2014 de marathon van Rotterdam en een halve triatlon.

Maar goed, even terug. Vorig jaar zomer ging ik volledig afgetraind en ultrafit in. 80 Kilo en nog slechts lichte rondingen rond mijn middel. Dat niveau heb ik daarna niet meer gehaald. In de zomer woog ik al weer snel 84 en verslechterde de conditie zienderogen. Vervolgens kwamen de blessures, de 86 kilo en de meewarige blikken van zowel anderen als die gozer 's ochtends in de spiegel. Vanaf november leer ik omgaan met De Knie en fiets ik gewoon twee keer zoveel. Dit weekend reed ik mijn 2000ste kilometer sinds deze start van mijn winterseizoen. Vier maanden en een beetje. Dat stemt tevreden. Behalve mijn fitheid, die lijkt echt achter te blijven. Ik heb geen macht meer over die laatste kilo's, die er maar niet vanaf willen, of kunnen?

Het sporten is dus echt het issue niet. Ik verbrand elke week meer calorieën dan dat ik er binnenkrijg. Wij eten hier behoorlijk gevarieerd. Kan beter, kan verser, maar we wisselen af en focussen vol op groente en weinig koolhydraten. Snoepen blijft een dingetje, en de laatste tijd verslap ik wel wat, maar ik eet geen hele pakken koek meer op, om vervolgens een zak suikerhartjes weg te tikken. Ook de chocomelconsumptie is gedecimeerd. En dan blijf ik toch hangen waar ik niet wil blijven hangen. Ik wil het voorjaar in op zo'n 78 kilo. Fit en scherp. En dat dat dan in de winter wat meer wordt en ik wat ontspan en bijvoorbeeld minder uren fiets en aanvul met pilates, soi, so be it. Maar dan heb ik de controle en heb ik in de hand wat er en hoe het gebeurd. Daar is nu geen sprake van....

Dat gebrek aan controle duwt mij richting Sportvasten. Afgelopen week ben ik even langs gegaan bij Move Life, hier in Utrecht. Leuke gozer, deskundig en enthousiast. Dinsdag heb ik mijn intake en ik denk dat ik dan woensdag maar gelijk start. Ik heb zat vragen en twijfels (val ik niet alleen vocht af? Hoe duurzaam is die switch? Krijg ik geen honger? Waarom mag ik niet meer sporten dan 30 minuten per dag?) maar ik ga het gewoon tien dagen geven. In de hoop inderdaad die patronen te breken, controle te krijgen op mijn eigen lijf en de beschreven 'metabolische switch' te maken. Van suikerverbranding naar vetverbranding. Het doel is standaard een paar kilo lichter te zijn en makkelijker dan nu op dat gewicht te komen en blijven.

Een ander voordeel van woensdag starten, is dat er dan maar een weekend in de tien dagen zit. Het blijft natuurlijk een hel om een mooi weekend te ondergaan en je te moeten conformeren aan een half uurtje fietsen in zonde 1 en 2. Te pijnlijk. Het worden dus voor mij twee weken behoorlijke rust. Ook wel eens lekker, misschien dat ik daar ook weer wat extra fit uitkom...;)

Vandaag las ik via Twitter de blog van The Active Geek. Hij zit nu op de helft en schrijft leuk mee. Dat ga ik ook proberen. Sowieso ben ik wel van de vastlegging, maar ik lees ook graag nog eens het totaal terug en wellicht heeft een (potentiële) Sportvaster er nog eens iets aan.

Reacties

Arjan Tupan zei…
Dat klinkt spannend. Ben ook erg benieuwd om er via jou meer over te horen. Mijn eerste vraag erbij is wel: focus jij niet een beetje teveel op kilos? Maakt voor je gezondheid die ene kilo (of drie) nu echt uit? Tien, twintig kilo, daar kan ik best van begrijpen dat het een duidelijke indicator is dat er iets mis is. Maar 3 of 4?
Frank Heukels zei…
Nee Arjan, ik denk ook niet dat ik er veel gezonder van word, en ja, ik focus me enorm op die kilo's. Maar dat is alleen omdat ik ze er zelf niet afkrijg. Ik ben nogal een autist op dat vlak. Ik wil kunnen doen wat ik wil, en dat kan nu niet.
Maar als ik eerlijk ben, die kilo's lullen gewoon lekker makkelijk. Ik heb nu een vetpercentage van zo'n 18%. Als ik straks 84 kilo ben, met een vetpercentage van 12% a 14% ben ik ook dik tevreden.

Populaire posts van deze blog

Toch best indrukwekkend

Zoveel trots, wat een prestatie!!

Waar ga je op vakantie als je traint voor een triathlon?